dag 16 Samara/Playa Carrillo (Costa Rica)

Hallo allemaal,

Gisteren avond met Deborah over onze hotel kamer gehad , dat degenen( 4 pers) die alleen geboekt hebben geen hotel-villa hebben gekregen en de rest van de groep wel.
Ze heeft gisteren avond gelijk actie ondernomen en vanmorgen hebben wij ook een hotel villa gekregen , super tof van haar dat ze dit voor ons geregeld heeft.
Nu kunnen wij ook genieten vanuit de hangmat ipv een stoeltje naast de voordeur
Vandaag een heerlijke relax dag gehad je kan hier tot 10.00 uur ontbijten. Vandaag heerlijk aan het strand gelegen we hadden vandaag super mooi weer.

Om 19.00 uur werden we bij het hotel opgehaald om de zeeschildpadden op te zoeken. We moesten eerst wel een uurtje rijden met het busje.
En wat voor een busje........
De chauffeur kon er ook wat van , op tijd schakelen moet ie nog wat onder de knie krijgen.
Op een gegeven moment rook in de bus , ja hoor busje aan de kook.
Iedereen de bus uit en daar stonden we dus met panne .
En we zaten midden in de rimboe , bijna geen hond wat er langs komt pikke donker.
Op een gegeven moment zijn we maar wat voorruit gaan lopen en dan zou de chauffeur ons zo onderweg weer oppikken. Weer een hele belevenis dus.

In de periode juli en oktober komen er vele zeeschildpadden aan land (Playa Camaronal) om hun eieren te leggen.

We gaan naar het National Wildlife Refuge Camaronal

De Camaronal Wildlife Refuge is een Wildlife Refuge van Costa Rica , een deel van de Tempisque Conservation Area , aan de Pacifische kust van het schiereiland Nicoya .

De schuilplaats werd gemaakt voor de bescherming van de zeeschildpadden broedplaatsen voor Leatherback , Olive Ridley en Hawksbill schildpadden. Het succes van het programma bleek uit de november 2006 massale komst van eierleggende schildpadden (de eerste in 15 jaar zijn geregistreerd)

Deze schuiplaats heeft een oppervlakte van 220 hectare land en zee 16000. Het belang ervan ligt in het behoud van de vier soorten zeeschildpadden:

De belangrijkste attractie is de mogelijkheid om zeeschildpadden te observeren en eieren zien leggen
Het is pikke donker je mag niet met zaklantaarns schijnen en foto`s mogen gemaakt worden maar zonder flits. ( hoop dat er wat te zien is op de foto`s )
De gids is de enige die met een rood lampje schijnt zodat je nog iets kan zien wat er allemaal gebeurd
Wij hebben het hele proces van begin tot het einde kunnen zien, aankomst op het strand , nest aan het graven , de eieren leggen , nest weer dicht graven , weer terug de zee in lopen en zelfs een baby zeeschildpadje gezien die nog niet zo lang uit het ei was gekomen
Dit was echt fantastisch om dit allemaal te mogen zien , echt super !
En het was de hele avond droog , wat hebben we weer mazzel met het weer.

Zeeschildpadden;
Zeeschildpadden (Cheloniidae) zijn een familie van grote schildpadden die in alle tropische en in sommige subtropische en gematigde zeeën voorkomen. Zeeschildpadden behoren tot de reptielen. Wereldwijd komen er 6 soorten voor, waarvan er minstens 5 bedreigd zijn. Van hen heeft de onechte karetschildpad de meest noordelijke legplaatsen, tot in de Middellandse Zee.

Zeeschildpadden zijn ongeveer 120 miljoen jaar geleden ontstaan uit schildpadden die meer op het land leefden. Ze zijn zeer goed aangepast aan een leven in zee. Ze moeten regelmatig ademhalen, maar in rust kan de schildpad lange tijd onder water blijven. De snelheid van een zeeschildpad varieert, van 3 tot 30 km/u. De meeste soorten kunnen enorme afstanden afleggen, waarbij ze gebruikmaken van het magnetisch veld van de aarde en waarschijnlijk ook de stromingen van de zee. Omdat hierover nog veel onduidelijkheid bestaat, is bij een aantal exemplaren een satellietzender op het schild aangebracht zodat de trekbewegingen goed in de gaten gehouden kunnen worden.

Zeeschildpadden eten voornamelijk kwallen, kreeftachtigen en inktvissen. Vijanden van zeeschildpadden zijn grote rovende vissen, maar jongere dieren die kleiner en zachter zijn worden door van alles belaagd en zelfs door watervogels als meeuwen uit het water gepikt. Ook worden de legsels uitgegraven door diverse dieren als wasbeerachtigen. Volwassen exemplaren zijn vaak langer dan een meter (met uitzondering van Lepidochelys-soorten) en hebben weinig te duchten van natuurlijke vijanden.

De grootste bedreiging is de mens, die direct op de schildpadden jaagt om hun vlees, vet en schilden. Ook komen vele dieren om het leven als bijvangst in de garnalenvisserij, het vissen met lange lijnen, en verstrikking in losse visnetten of ander door de mens achtergelaten rommel in de zee. Ook het kleiner worden van nestplaatsen is een belangrijke bedreiging, evenals bebouwing in de buurt hiervan. Het licht dat wordt verspreid door bebouwing zorgt ervoor dat de net uitgekomen schildpadjes, met name 's nachts, in de war raken. Hierdoor gaan ze niet naar zee, maar de andere kant op waar ze geen schijn van kans maken.

Hoewel de jacht op zeeschildpadden streng verboden is wordt er nog veel illegaal gevist op alle soorten. In landen als Indonesië en China wordt het vlees verwerkt tot soep. Daar gelooft men dat het schild een geneeskrachtige werking heeft. In Japan wordt het schild als geluksbrenger beschouwd. Hierdoor zijn de meeste soorten zeeschildpadden sterk bedreigd en staan sommige hoog op de lijst van met uitsterven bedreigde dieren.

Voortplanting ;
De paring vindt plaats in zee, waarbij de schildpadden elkaar vaak in de nek bijten. Om de een à twee jaar komen de wijfjes naar het strand om eieren te leggen. Ze zijn zeer kieskeurig in hun strandkeuze en gaan altijd terug naar het gebied waar ze zelf ooit geboren waren, op enkele soorten na. Op zandstranden graaft het wijfje met haar flipperachtige achterpoten een kuil van 30 tot 50 cm diep en deponeert daarin haar 100 tot 110 eieren. Tijdens het afzetten van de eitjes raakt ze in een soort trance waardoor ze makkelijk benaderd kan worden. Stropers gebruiken dit moment om de eitjes op te vangen voor de verkoop, natuurbeschermers om de eitjes veilig te stellen en ze elders op te kweken tot jonge schildpadjes. Deze zijn waardeloos omdat er amper vlees aanzit en het schild nog te klein en te zacht is. Als het vrouwtje weer bijkomt gooit ze de kuil dicht en kruipt terug naar zee.

Na het uitkomen trekken de jonge zeeschildpadjes direct naar het water. Vermoedelijk is het niet de zee die ze herkennen en waardoor ze worden aangetrokken, maar juist de donkere duinen die ze afstoot en ze de andere kant op doen gaan. Dit is nog niet helemaal duidelijk. Verreweg het grootste deel wordt binnen korte tijd verschalkt door vissen, vogels en andere dieren die graag jonge en dus nog zachte schildpadjes eten.

Voor morgen staat er niet op het programma , dus weer lekker luieren

Veel liefs,
Anita